Zo dat was het dan. Ik besluit met vuurwerk.
Het einde van 2010 en het einde van een tijdperk waarin de bibliotheek word neergezet als een muffig ruikende branche met middelbare dames met knotjes en brilletjes. Die zijn er natuurlijk nog wel, alleen zie je ze niet meer. Want die zitten ijverig achter hun PCIPHONEIPAD de klanten te bedienen.
Toen we begonnen met de cursus, was het als of er gehoor werd gegeven aan een wens die ik al een tijdje had. Namelijk om meer te weten te komen over de nieuwe media.
Het was helemaal een aangename verrassing toen ik doorkreeg op wat voor manier we er mee aan de slag konden.
Dat we het met zijn allen deden had een heel stimulerende werking. Ik vond het geweldig om te zien hoe iedereen er mee aan de gang ging en de opmerkingen die je kon plaatsen, maar vooral die ik kreeg vond ik
heel bemoedigend.
Aanvankelijk was iedereen met hetzelfde bezig en kon je goed bij elkaar terecht.
Maar dat veranderde snel en iedereen was op een gegeven moment meer met zijn eigen ding bezig.
Het werd dan ook moeilijker om zo tussen alle bedrijvigheden door je collega's te vragen voor het 1 of ander.
Dat maakte het voor mij moeilijker. Ik ben een digibeet en ik heb thuis geen hulp. Als ik een middag op het werk vrijmaakte om samen met mijn instructeur bezig te gaan kwam er maar al te vaak wat tussen.
Het enige dat hielp was op een avond af te spreken dat iedereen kon.
Mijn conclusies zijn daarom als volgt:
1. De instucteurs moeten de cursus eerst zelf gedaan hebben.
2. De cursist moet thuis het te leren ding van de week goed doornemen en proberen. Vervolgens wordt het
ding op het werk, buiten werktijd met de groep in praktijk gebracht voor zover dat thuis nog niet is gelukt.
3. Na de cursus, bijeenkomsten blijven organiseren met een instructeur die dat leuk vind, om al de dingen die niet geheel uit de verf zijn gekomen alsnog de mogelijkheid te geven om dat wel te doen.
Bovendien kan men dan met de nieuwe dingen die zich aandienen aan de gang gaan.
Want...
Ik denk dat je pas met creatieve oplossingen en ideeen kan komen, als je de stof goed doorhebt. In je eentje krijgt niet iedereen dat voor elkaar. Bovendien kost dat veel te veel tijd.
Maar ik zit nog met een vraag.
De VOB is al zo goed op weg met ideeen voor bibliotheken.
Is het voor de bibliotheekbranche niet veel slimmer om te kijken waar zij mee komen en te kijken wat toepasbaar is en daar vervolgens mee aan de slag te gaan?
Het leukste en verrassendste voor mezelf vond ik Spotify.
Voor de bibliotheek de widgets die op hyves kon worden gezet in het videofilmpje bij ding 22.
Maar dat toont ook maar weer aan hoe weinig ik weet van wat er mogelijk is.
Als eindconclusie wil ik toch even kwijt dat de bibliotheek buiten alle diensten die het verleend ook een ontmoetingscentrum is voor heel veel mensen. Onze klantenkring mag dan vergrijzen, maar dat is toch een hele grote groep, waar niet degenerend over gedacht moet worden.
Juist voor deze groep mensen is het belangrijk dat ze ergens heen kunnen zonder dat ze iets moeten.
Ze kunnen binnenlopen en tussen andere mensen zitten om hun krant te lezen, om maar wat te noemen.
Alle nieuwe media moet ontdekt worden en er moet gekeken worden naar hun toepasbaarheid, maar qua tijd en geld moet het niet ten koste gaan van de dienstbaarheid op de werkvloer.
Ik wil iedereen bedanken die me hebben gesteund en opgebeurt met hun opmerkingen en bij deze wens ik iedereen een gelukkig, gezond en (media)wijs nieuwjaar toe.